Vanaf Lake Tahoe volgen we de Sierra Cascades fietsroute van Adventure Cycling Association. Deels over fietsroutes, deels over rustige ‘snelwegen’ en deels over gewoon een doorgaande en drukke weg. Onverhard is helaas ver te zoeken, maar de omgeving is het meer dan waard.
Na een stevig ontbijt van eieren, French Toast en espresso bij Ernie pakken we de boel in en verlaten we Lake Tahoe via een vrijliggend fietspad door een bosrijke omgeving. Bij Meyers steken we de doorgaande weg over, slaan we af een doodlopende weg op en kunnen we aan de klim beginnen. Eerst vals plat, maar als de weg op houdt en verandert in een pad, kunnen we ook meteen aan de bak. Met een stijgingspercentage tussen de 8 en 12% klimmen we over een smal pad omhoog en passeren een prachtige United States Forest Service (USFS) camping, maar helaas natuurlijk veel te vroeg om al te stoppen. Langzaam en slingerend klimmen we verder omhoog, tot dit pad helaas ophoudt en we de doorgaande weg op moeten. Gelukkig is het vrij rustig en is er een goede vluchtstrook waar we op kunnen fietsen tot we Luther Pass bereiken op 2371 meter hoogte.
Via Markleeville en Walker zetten we koers naar Monitor Pass. De dag begint bewolkt en de temperatuur is slechts 6 graden, nogal een verschil met de 35 graden van de afgelopen dagen. De klim begint licht, maar al snel is het met lange stukken van 11% behoorlijk pittig. We hebben de ‘snelweg’ bijna voor onszelf, zo stil is het. Tegen lunchtijd bereiken we de pas op 2542 meter en uit de wind eten we hier een boterham en kleden we ons warm aan voor de afdaling. Verkleumd fietsen we Walker binnen, waar we linea recta naar een tentje rijden waar ze een heerlijke hamburger serveren. Er staat een heuse rij buiten te wachten voor deze beroemde burger. Binnen zitten kun je niet, maar buiten staan wel wat tafeltjes. We vinden het wel best voor vandaag en gaan op zoek naar een plek om te overnachten.
De nachten worden al flink kouder, ook vanmorgen is het slechts 4 graden als we opstappen gewapend met warme kleding. Er staat weer een lange, maar geleidelijke klim op het programma: in 30km fietsen we naar Devil’s Gate Pass. Door het klimmen door de canyon krijgen we het al snel warm en langzaam pellen we de laagjes er weer vanaf. Nog voor de middag staan we op de pas en zetten we de afdaling in naar Bridgeport, een schattig, maar klein dorpje waar we bij de Burger Barn maar weer eens een hamburger eten. Tijdens het verorberen van de burger bespreken we wat te doen; door fietsen naar Lee Vining – geen mogelijkheid om te kamperen én nog een pas over, of een stuk van de route af richting een paar meren in de bergen, waar een aantal campings liggen. We besluiten voor dat laatste te gaan en fietsen 13km over een kleine weg richting de bergen. Was het vanmorgen zo koud, nu is het weer bloedheet met die felle zon. Bij Honeywell Campground vinden we een mooie plek in de schaduw, waar we de tent opzetten onder een boom. Eten gaat in de bear locker en we maken nog een wandelingetje langs de rivier. Drie hertjes kruisen ons pad en wandelen rustig en grazend weer verder. Wij gaan ons opmaken voor weer een koude nacht, verzamelen hout en krijgen extra blokken van de campingbeheerder. De camping gaat morgen sluiten, dus dat hout moet toch op!
Het is tien voor zes, nog donker en het vriest 2 graden… we draaien ons nog maar een keertje om. 😉 Na een uurtje nog geen teken van de zon, dus staan we toch maar op. Elmar zet thee en stookt het vuur nog een keertje op, ik mag de binnentent opruimen.. mazzelaar! Kan ik nog even onder de slaapzak kruipen. Na het ontbijt fietsen we de 13km terug naar Bridgeport, doen nog wat boodschappen en zetten koers naar Lee Vining, dat bij het Mono Lake ligt en de toegang tot Yosemite NP vormt. De zon schijnt inmiddels volop en het is weer dik 30 graden, wat een contrast! Met een hoofd zo rood als een tomaat bereiken we Conway Summit op 2478 meter hoogte en zetten meteen maar door; een prachtige afdaling in de leegte volgt. Diep beneden ons ligt Mono Lake en daar gaan we heen. Vlak voor het stadje kunnen we nog even aan de bak, een venijnig klimmetje brengt ons uiteindelijk in het dorpje dat een paar hotels en restaurants telt. Gelukkig is er ook een RV Park en campground met heerlijk zacht gras! We blijven hier twee nachten om Mono Lake te bezoeken en om moed te verzamelen (ik) voor Tioga Pass in Yosemite NP. 🙂
Mono Lake
Vandaag hangen we de toerist uit, ik verzin een fietsroute naar de rotsformaties in het Mono Lake. Via een onverharde weg, waar echt niemand komt, fietsen we in een kilometer of 15 naar de bizarre formaties in het water. We laten de fietsen achter op het parkeerterrein en maken een rondwandeling naar de oever. De formaties weerspiegelen in het water tegen een achtergrond van bergen met een klein beetje sneeuw er nog op.
Op een bankje eten we broodjes die we mee hebben genomen en klimmen dan weer terug naar de doorgaande weg en terug naar de camping. We drinken een espresso in een café en slenteren wat door het dorp. We doen boodschappen voor morgen en duiken vroeg de tent in. Klaar voor Tioga Pass en Yosemite NP!
Prachtige foto’s en leuk geschreven!