Het gezicht van de douanier staat op standje onweer en echt vriendelijk worden we niet ontvangen. Sowieso is fietsen in dit land verdacht, en hij lijkt ons verhaal niet echt te geloven. ‘Vriendelijk blijven…’, denken we allebei. Het zal wel bij het spel horen, want uiteraard mogen we na een gezichtsscan en een vingerafdrukkensessie gewoon door. Omdat het hele gedoe bijna anderhalf uur heeft geduurd, hoeven we niet te wachten op onze fietsen en tas. “Elk nadeel heb z’n voordeel”, toch?
Buiten is het warm, warmer dan we gedacht hadden en de zon brandt fel. We krijgen hulp voor een grotere taxi en een kwartier later zitten we in het hotel in Millbrae. Uitgeput. We weten, dat je het best meteen in het ritme van hier moet leven, maar onze lichamen denken er anders over en we vallen dan ook echt als een blok in slaap. Om vervolgens om 11 uur in de avond klaar wakker te zijn. We zappen even wat langs een 100-tal tv-kanalen en vallen dan toch weer in slaap. Maar om een uurtje of 4 in de ochtend is het wel klaar en gaan we stilletjes de fietsen maar in elkaar zetten. Rustig aan zingen we het uit tot het ontbijt. Om een beetje op gang te komen, maken we een korte fietstocht naar San Francisco Bay, drinken we onderweg een espresso en doen we boodschappen bij de supermarkt niet ver van het hotel. De rest van de dag relaxen we, want morgen gaan we van start.

Ons hotel ligt niet ver van het vliegveld, maar dat betekent dat we wel ver van de stad en de Golden Gate zitten. Het is een 40-tal kilometers fietsen alvorens we dan eindelijk bij de brug staan. Een ochtend vol kruip door sluip door in de buitenwijken van de stad. Maar ook van best wat hoogtemeters. Het is grijs vanmorgen, we hebben dan ook een kleurloos uitzicht op de Stille Oceaan. De gezelligheid ontbreekt volkomen aan de kust, maar het is best lekker rustig en een goede manier om op gang te komen. Na nog een klim door een groen gebied, ligt ‘ie voor ons; de Golden Gate. We fietsen de brug over en hebben uitzicht op de stad en Alcatraz in de verte. Pas als we eenmaal aan de overkant zijn, breekt de lucht open en laat de zon zich zien.

Na 73 kilometer en 757 hoogtemeters draaien we de camping van het China Camp State Park op, waar het ontzettend stil is. Zo stil, dat we bezoek krijgen van een paar herten. Een goede eerste dag!

We zijn weer vroeg wakker en zitten dan ook lekker vroeg op de fiets richting Napa Valley. In Santa Venetia pikken we fietsroute 5 op; autoluw, maar wel in de buurt van de snelweg. Helaas houdt dit op in Petaluma en moeten we op de vluchtstrook fietsen. Het lawaai van langsrazende auto’s is niet echt rustgevend, maar goed, dit hadden we ingecalculeerd. De omgeving verandert in vooral wijnvelden in een glooiend landschap. Wanneer we Napa bereiken, kunnen we nog wel even door vinden we. Bovendien is overnachten hier aan de prijs en campings gaan we hier toch niet vinden. Na 100 kilometer en bijna 700 hoogtemeters houden we het voor gezien. M’n hoofd zo rood als een tomaat van de hitte!

We moeten de platte oven doorsteken naar Sacramento, maar gelukkig is het bewolkt als we op de fiets stappen; koud zelfs met slechts 13 graden. We volgen fietsroute 50 richting Lake Tahoe. Helaas voor ons houden de wolken geen stand en schiet de temperatuur naar zelfs 38 graden in de zon en laat hier nou net weinig schaduw zijn. En dan die weg… 10 kilometer rechtuit, bocht om en weer 10 kilometer rechtuit. Geestdodend saai.. we verslinden liters Gatorade en proberen van verkoeling naar verkoeling te fietsen. Ik denk dat je inmiddels een ei kunt bakken op m’n hoofd! Eindelijk komt Sacramento in zicht, maar de beoogde camping is alleen voor RV’s, dus moeten we weer op zoek naar een hotel. Enige voordeel is dat we de verkoeling kunnen opzoeken. Na een douche, lopen we naar de rivier waar het gezellig vertoeven is. We eten er Fish’ & Chips en sluiten de dag van 110km af met een heerlijke espresso.

Sacramento uit fietsen is een verademing! Een prachtig, vrijliggend fietspad slingert langs de rivier. Wandelaars, wielrenners, e-bikers… het is er druk mee hier. Onze Avaghons hebben veel bekijks: “how do you charge these things?” “Uhh, not!” “Oh, wow!”. 😉
Het autovrije fietspad zigzagt in iets meer dan 50 kilometer naar Folsom, waar we vandaag vroeg stoppen. Lekker hoor, zo’n kort dagje! We slenteren door het gezellige centrum van dit dorp en eten er ‘brisket’ met ‘ cowboy corn pie’. Op het plein treedt een band op en als de zon onder is, luisteren we naar covers van CCR, wat wil je nog meer!

Na Folsom dienen de bergen zich aan en beginnen we eindelijk aan de klim naar Lake Tahoe. Eerst nog fijn over een autovrij fietspad, maar na Pollock Pines is het vluchtstrook fietsen tot een kilometer of 15 voor Lake Tahoe, als we afslaan bij Echo Pass op 2261 meter hoogte. Het is niet anders, maar gelukkig houden ze rekening met ons. Na de pas volgt een heerlijke afdaling en staan we op de nagenoeg uitgestorven camping aan de rand van de stad. We blijven hier 2 nachten, morgen willen we naar het meer. Wat kost die camping? 178 dollar!!!!! Maar de douche is wel gratis… en oh ja, er lopen beren rond, dus moeten we eten wel in onze auto bewaren… uhh, we are cycling.. oh… well, good luck!
Zijn er geen bear lockers dan voor dat geld? Nee, dat kan er blijkbaar niet vanaf. We laten de tas met eten maar in het washok, hopelijk neemt niemand ‘m mee.

De tent staat net, Elmar zet een bak koffie.. en ja hoor! Een moederbeer met twee brutale cubs… op nog geen 100 meter afstand! Aan de ene kant wil je beren zien, aan de andere kant is het ook best spannend. Maar, volgens de lokale bevolking zijn deze zwarte beren echt niet zo spannend…

We hebben de nacht overleefd! Vandaag huren we een auto en ronden we het meer. De hele dag zijn we lekker aan het tuffen en genieten we onderweg van de vele uitzichten op Lake Tahoe.