Punta Olimpica
Net voorbij Carhuaz slaan we rechtsaf, recht op de Cordillera Blanca af en Punta Olimpica; meer dan 2000 meter hoger. De afgelopen dagen hebben we vanaf de zijlijn genoten van de witte toppen, nu fietsen we er midden in. Het is een langzame klim door een vallei en al snel snuiven de heerlijke zoete geur van dennenbomen op. Tijd om een kampeerplek te zoeken en die vinden we vrij snel tussen de bomen, ergens op een hoogte van 3600 meter. Helaas vinden een soort midges deze plek ook fantastisch!
Er liggen nog iets meer dan 1100 hoogtemeters voor ons als we de volgende dag onze weg vervolgen, we zien de haarspeldbochten al liggen!

Ik vind mezelf niet echte een klimmer, maar ik zet door, Elmar achterna. Eenmaal weer boven de 4000 meter wordt het steeds zwaarder; ene been voor de andere, langzaam rond draaiend. De wolken dalen langzaam neer in de vallei als een donkere deken en het begint te regenen, maar we zetten door, want vandaag willen we de pas zeker halen. De frisse lucht voelt heerlijk aan; we zijn omring door gletsjers en het zachte getik van regen op onze jassen geeft het ritme aan. Hoe hoger, hoe kouder en de zon is al lang verdwenen. Nog een laatste blik op de imposante gletsjer en dan duiken we de donkere tunnel van Punto Olimpica in. We glijden naar beneden; de beloning is weer groots. We stoppen regelmatig om van de omgeving te genieten en om foto’s te maken.

Paso Puerto Chelo
Na een gedwongen rustdag in Yanama (regen, regen en nog eens regen), vervolgen we onze weg naar de volgende pas op de route. Geen glad asfalt meer, maar een bumpy en modderige rotsweg. Ons doel is een mooie kampeerplek op ongeveer 4400 meter hoogte. Zoals zo vaak, verandert de zonnige dag langzaam in een regenachtige en het duurt niet lang voordat het weer met bakken uit de hemel valt. Donkere luchten, onweer en bliksem en hagelbuien. Snel doen we onze regenkleding aan en binnen een mum van tijd ligt er een dun laagje uit op de weg. We moeten nog 200 hoogtemeters maken tot ons beoogde doel en zetten langzaam door en al vroeg in de middag bereiken we een van de mooiste wildkampeerplekken ooit. Hier moet je gewoon kamperen en we hebben de rest van de middag om voor ons uit te staren en te genieten van dit fenomenale uitzicht.

Elmar zet een kop koffie terwijl de hagel op het tentdoek tikt. De deur open, want we willen niets missen van deze pracht. De wolken snellen voorbij en daar is ‘ ie dan… Chopicalqui – 6354 meter hoog. De zon zakt onder en een prachtig schouwspel ontvouwt zich voor ons.

Er liggen nog 300 hoogtemeters voor ons naar de 4700 meter hoge Paso Puerto Chelo, waar we in de loop van de ochtend aan komen. Hier hebben we naar uit gekeken; eenmaal boven worden we getrakteerd op een fantastisch uitzicht over de Cordillera Blanca, gedomineerd door de 6768 meter hoge Huascaran; Peru’s hoogste berg. Ook de Alpamayo (5947m) laat zich zien. Onder ons haarspeldbochten tot diep in de vallei. Ja, de bergen zijn zwaar, maar wat een beloning!