We ontmoeten Paul & Jan en Joanne & Holger bij het informatiecentrum. Zij zijn vanuit Vancouver hierheen gereden en hebben al het eten en drinken ingeslagen voor de tocht. De komende 7 dagen laten we onze fietsen hier achter en zoeken we deze keer het avontuur op het water.

We bekijken de verplichte veiligheidsvideo, registreren ons en onze spullen gaan op de weegschaal. Om de portages niet te verzieken, mag je maximaal 27 kilo mee nemen; alles is dus zorgvuldig afgewogen. We zijn good to go en de trip begint met een eerste lange portage in de stromende regen. Omdat we nu nog voor 7 dagen eten bij ons hebben en niet alles in de kano kan, dragen we ook nog eens zware rugzakken. 2.4 kilometer duwen en trekken en zwoegen we over het pad naar het eerste meer; Kibbee Lake. Spierpijn hebben we nu al! Maar we zitten op het water en peddelen de eerste meters weg; uitzicht is er helaas niet. We peddelen het meer over en besluiten door te zetten en nog een 2 kilometer lange portage te overbruggen naar een cabin bij Indianpoint Lake. Hier zetten we onze tenten op en koken een eerste avondmaal binnen in de hut, die we warm stoken met de houten kachel.

Tijdens het avondeten krijgen we nog een Eland-showtje te zien: een mannetje, vrouwtje en baby zwemmen rondjes achter elkaar aan in Indianpoint Lake en komen steeds een beetje dichterbij. Die avond vallen we in slaap met het tikken van de regen op de tent.

De vroege ochtend is fris, maar redelijk helder als we meteen beginnen aan de volgende portage naar Isaac Lake; het grootste meer van het hele circuit. Niet alleen groot, maar ook heel winderig komen we snel achter!
Na de lunch zwoegen we nog wat verder tot we een volgende cabin bereiken, waar we binnen weer een vuur kunnen stoken om een beetje op te warmen. Het is stil en er zijn geen andere kanoërs in de buurt, wat een rust zo midden in de natuur. Hoewel, je weet het nooit, misschien zit er ergens een beer op ons te wachten 😉 Voor de zekerheid stoppen we het eten maar in beer-boxen binnen in de cabin, wij slapen weer in de tent.

We peddelen 38 kilometer over Isaac Lake richting een volgende uitdaging; de stroomversnellingen op Isaac River. We voelen de adrenaline, maar vinden het ook wel een beetje spannend! Paul en Jan gaan ons voor en leiden de weg, Joanne en Holger volgen snel en daarna zijn wij aan de beurt; we manoeuvreren tussen de takken en rotsen door en in no time laten we het geweld weer achter ons. Maar spannend was het toch wel een beetje 😉

Na drie zweterige dagen plus de fietsdagen naar de Bowron Lakes is het tijd voor een skinny dip om ons een beetje op te frissen. Weer helemaal schoon duiken we de tent weer vroeg in en maken ons op voor de volgende dag.

Ik werp een blik naar buiten, we zijn omgeven door dichte mist. Een klein blauw vlekje in de lucht en de zon die haar best doet, geeft ons hoop op betere uitzichten en gelukkig klaart het op als we aan het ontbijt zitten en een hete kop koffie wegdrinken.

De herfstkleuren schieten de grond uit langs de Cariboo River en we kiezen een mooi plekje uit voor de lunch. De turquoise Cariboo rivier voor ons en witte toppen achter ons, met gouden bladeren van de berkenbomen. De zon schijnt; het is hier prachtig!

Na de lunch gaan we verder over de Cariboo River naar Lanezi Lake, waar we weer een schuilplaats vinden om ons avondeten te koken. De tenten zetten we weer op in de buurt van de cabin, met het licht van de ondergaande zon op de pieken voor ons sluiten we deze mooie dag af.

We kanoën Sandy Lake over en volgen weer een rivier. Via een detour bereiken we Unna Lake; een smal meer met prachtige uitzichten van herfstkleuren en witte pikken in de verte. Hoewel de avond niet zo helder was, hebben we vanmorgen prachtig weer. Er staat niet zo’n lange tocht op het programma, wat ons tijd geeft voor een korte hike naar Cariboo Falls.

Na de wandeling peddelen we terug naar de portage en duwen we onze kano’s naar Babcock Lake. Nog twee korte portages volgen en dan bereiken we Spectacle Lake, waar we wederom bij een cabin kunnen kamperen en vuur binnen kunnen maken om van de warmte te genieten. De drank komt tevoorschijn en we vieren onze laatste avond op de meren. Binnen is het feest, buiten is het doodstil. Wat een prachtig eind van deze geweldige kano-tocht over de Bowron Lakes. Als je ooit de kans krijgt.., doen! Dit was echt een geweldig avontuur in een prachtige, verlaten wildernis. Oordeel zelf. 😉