De boot vertrekt dinsdagmiddag vanuit Eemshaven, dat geeft ons tijd om rustig aan de vakantie te beginnen. Om de NS stakingen voor te zijn, nemen we al op maandag de trein naar Groningen en nemen onze intrek in een goed hotel met uitzicht op de Martinitoren. Het is dinsdagmorgen en na een goed ontbijt, begint voor ons de vakantie nu echt. Ik heb een slingerende route naar Eemshaven verzonnen, zodat we toch nog wat leuks van dit deel van Nederland zien. Hoewel, eerlijk, dit deel van Groningen is supersaai en met de wind op kop is het nog ploeteren ook. Als we Eemshaven in draaien, ligt de MS Romantika al klaar en kunnen we niet wachten om aan boord te gaan.

De drukte aan boord valt mee en onze hut ziet er prima uit; met een raampje! Rond half vier verlaten we de haven en zitten wij buiten op het dek in het zonnetje te kijken hoe we langzaam tussen Rottumeroog en Borkum door varen op weg naar open zee. Ik had het met die wind erger verwacht, maar de vaart is kalm. Dat is maar goed ook, want het buffet wacht al op ons! 😉

We dwalen in de avond wat door het schip, drinken een veel te duur biertje in de lounge en genieten nog net van de laatste noten van Pink Floyd, voordat de gitarist overschakelt naar… jawel, Jan Smit. Snel wegwezen hier! Tijd om lekker te slapen en straks wakker te worden in Noorwegen!

We starten de dag met een uitgebreid ontbijt en nemen nog een warme douche in de hut, voordat we naar het autodek gaan om de fietsen op te halen. Het zonnetje schijnt als we de boot af fietsen naar het station van Kristiansand. Omdat we van te voren niet wisten of we de eerste trein om 11.00 uur zouden halen, hebben we niets geboekt. Helaas is er nu geen plek meer voor onze fietsen en boeken we de trein van 14.00 uur. Ach, het centrum van Kristiansand is dichtbij, dus we strijken neer op een terras voor een kop koffie en wandelen wat door de bekende hoofdstraat naar de haven.Voor onderweg kopen we nog brood en dan is het alweer tijd en kunnen wij en de fietsen zo op de trein. Wat een verschil; de conducteur komt ons gewoon helpen! De fietsen krijgen een mooi plekje en wij gaan heerlijk genieten van het landschap dat de komende uren aan ons voorbij trekt. Het is al bijna zes uur als we eindelijk de eerste fietskilometers maken. In het centrum van Kongsberg kopen we snel nog wat voor het avondeten en het ontbijt en fietsen nog een kilometer of 15 naar een eenvoudige, maar rustige camping, waar we een mooi plekje vinden en de laatste zonnestralen van de dag meepikken.

Het is slechts 6 graden als we opstaan; poeh dat is even wennen na de hitte in Nederland! Gelukkig schijnt wel de zon en omdat we een doorsteek door de bergen maken, kunnen we ook meteen aan de bak. Zo warmen we lekker op met een klimmetje van 17%… Na het pittige, steile stuk is het een geleidelijke klim tot aan de top en kunnen we daarna genieten van de afdaling, waar we verder fietsen over nationale fietsroute nummer 5. In Veggli halen we een drankje bij een benzinestation; iets wat we deze vakantie wel vaker zullen doen! Na 77 kilometer en bijna 1000 hoogtemeters vinden we het wel welletjes.

Vannacht kwam Reinaert de Vos een paar keer op bezoek en wat nam ‘ie mee? Een Croc van Elmar en een koffiemok… ik midden in de nacht achter dat beest aan en gelukkig liet ‘ie de buit meteen liggen. Na een gebroken nacht, blijven we ietsje langer liggen in de tent. Bovendien is het bewolkt en wederom fris. In Rødberg eten we een zoet broodje bij de supermarkt en slaan we wat in voor de lunch. Hier verlaten we ook de doorgaande weg en fietsen we over een onverharde weg omhoog. Het verkeer is op 1 hand te tellen en de omgeving is prachtig; zeker wanneer de zon zich ook nog af en toe laat zien.

Na 56 kilometer komt er een einde aan deze heerlijke route en draaien we de doorgaande weg naar Geilo op. We hebben inmiddels toch al weer stiekem dik 900 hoogtemeters gemaakt en dat begin ik in de benen te voelen. We besluiten op zoek te gaan naar een plek voor de tent, maar dat is ineens niet meer zo makkelijk! Links loopt het steil naar beneden en rechts is op elk mogelijk plekje een priveterrein met huis. Het tempo daalt, maar we besluiten maar door te fietsen. Geilo is nog maar 8 kilometer, dus dat kan er ook nog wel bij! Er ligt alleen nog wel een klimmetje tussen ons en Geilo en dat is afzien. Als de pap echt in de benen komt, stuur ik Elmar vooruit, dan kan hij alvast de tent opzetten. We zijn hier namelijk al eerder geweest toen we de Hardangervidda over wilden hiken in 10 dagen… meters sneeuw deed ons toen omkeren, maar goed, dat is een ander avontuur! Nu ligt m’n tong op de grond als ik eindelijk de top bereik en aan de afdaling naar Geilo kan beginnen en de hoogtemeters op dik 1400 staan. Ik sjees naar beneden, Elmar zie ik niet meer, maar ach, ik weet het nog; brug over en meteen links is de camping. De brug ligt er nog, de camping heeft plaats gemaakt voor vakantiehuizen… Elmar zie ik een paar honderd meter verder stil staan en op me wachten. Google maps is onze redder in nood, want aan de andere kant van het dorp vinden we dan toch een camping en een warme douche. Vanavond hebben we geen zin om te koken en gaan we voor een enorme pizza! Die gaat er uiteraard in als zoete koek. 😉