Het idee van de Pinion versnellingsbak schijnt al in 2006 te zijn ontstaan in de fabriek van Porsche, waar de twee ingenieurs Cristoph en Michael werkten. Dat wij allebei zo’n bak onder onze kont mee kregen in 2015, was dus best bijzonder. Uiteraard hadden wij destijds met meerdere kinderziektes te maken; cranks die al binnen 500 kilometer speling hadden, tandwielen die er spontaan vanaf liepen, doorslaan tijdens het fietsen. Gelukkig zijn deze inmiddels opgelost en zie je de Pinion bak terug in een groot aantal high-end fietsen (Santos, Idworx & Avaghon bijvoorbeeld ๐ ).
De Pinion bak is een gesloten unit met seals tussen de behuizingsdelen, die voorkomen dat water en vuil de transmissie aantasten. De complete transmissie bestaat uit twee opeenvolgende subtransmissies met 6×3 versnellingen, wat een totaal van 18 versnellingen oplevert.
De bak zit op de positie van je crankstel, je frame heeft daarom een speciaal ontworpen nodig.
De 18 versnellingen zijn gelijkmatig verdeeld met een toename van 11,5% per versnelling en heeft een groot bereik van maar liefst 636% (de zwaarste versnelling is 636% zwaarder dan je lichtste versnelling).
Naast de P1.18 bestaat er nog een aantal modellen, zoals de 12 speed C1.12, welke met een bereik van 600% en stappen van 17,7% interessant is voor gravel bikes, mtb’s en e-bikes.
De body van Pinion versnellingsbakken uit de P-lijn is van CNC gefreesd aluminium. Voor vakantie- en wereldfietsers biedt de P1.18 het meeste met maar liefst 18 versnellingen met kleine tussenstappen van 11,5%.
Het bereik van de P1.18 is 636%, de bak weegt wel 2700 gram.
Voor de C-line heeft Pinion gekozen voor een gegoten magnesium behuizing. Dit maakt de bak lichter en goedkoper. Inwendig is de bak hetzelfde.
De 12-versnellingen tellende C1.12 heeft een bereik van 600% met tussenstappen van 17,7%. De bak weegt 2100 gram.
Net als Rohloff heeft de Pinion bak de voordelen van onderhoudsarm, schakelen in stilstand en meerdere versnellingen tegelijk kunnen schakelen.
De Pinion bak schakelt soepel op, af niet altijd even eenvoudig en het kan nog steeds voorkomen dat de versnelling ineens ‘in het kootje’ schiet als je gewoon lekker aan het fietsen bent. Dit geeft een harde tik. Afhankelijk van de achternaaf die je gebruikt, zit er een loos moment bij het aangrijpen en in de lage versnellingen gaan er een veelvoud van krachten door riem of ketting, waardoor deze sneller slijt dan bij een Rohloff naaf. Met 18 versnellingen heb je altijd de juiste versnelling te pakken en met het grotere bereik ten opzichte van de Rohloff, geeft de bak je ook nog een aantal versnellingen extra. Maar het geheel is toch best wel wat zwaarder, ook al zit dat in het middelpunt van je frame. Hoe dan ook, is het een mooi stukje techniek, wat je zelf moet beoordelen tijdens een proefrit.